Çocuğumu İslami Açıdan Nasıl Eğitebilirim?

Çocuğumuzu bir kenara bırakalım şimdi güzel kardeşim, kendimizi İslami açıdan nasıl eğitebiliriz ve eğitiyor muyuz ona bakalım. Müslüman anneler olarak açık verdiğimiz en büyük mevzu bu, büyüdük ve sanki bizim için her şey bitti gibi. Çocuklarımıza İslami eğitimi nasıl verebiliriz diye sayfalarca okuyor, kitaplar hatmediyor, seminerler dinliyoruz. Çünkü biz olduk, sıra çocuklarımızda değil mi? Biz, bizde var olan bu İslami şuur ve yaşantıyı çocuklarımıza nasıl aktarabiliriz’in derdine düşmüşüz şimdilerde.

Oysa atladığımız nokta işte bu: Eğer biz kendimizi İslam ahlakı ile donatmak için çabalarsak, hayatımızı Kuran ve sünnet üzere şekillendirirsek, sadece ibadet ya da dini yaşantı anlamında değil, karşılaştığımız olaylara verdiğimiz tepkiler ile, sosyal ilişkilerimiz ile Allah’ın hoşnut olacağı bir çerçeve içinde hareket edersek, çocuğumuzu dolaylı yoldan eğitmiş olacağız.

Çünkü, edinmek, öğrenmekten daha etkili bir yoldur. Dizi, filmlerden uzak bir yaşantımız varsa, ikinci bir kişi ile yan yana gelince ilk mevzumuz üçüncü kişiler değilse, evimizde Kuran okuyor ve dinliyorsak, kitap okuma saatlerimiz varsa, namazı vaktinde kılmaya özen gösteriyorsak ve kılarken çocukları(gelmeseler bile) yanımıza çağırıyorsak, iş yaparken bir taraftan sohbet dinliyorsak, gördüğümüz hayretengiz olaylara “Subhanallah, Allahuekber” gibi Müslümanca kelimelerle tepkimizi gösteriyorsak, bir güzelliğe Maşallah diyebiliyor, çocuklarımızı severken “Allah seni ne güzel yaratmış, yüzünü güzelleştirdiği gibi ahlakını da güzelleştirsin” diyorsak, evimizde ya da başka evlerde katıldığımız sohbet halkalarımız varsa ve daha sayıp sayamadığım birçok şeyler…mevcutsa eğer, çocuğumuzu İslami bir şuur ile yetiştirmek için, onu masa başına oturtup bir şeyler öğretmemize gerek yok. Birinci aşamayı başarıyla geçmiş olacak çünkü Allah’ın izniyle…

Ve fakat bu modern çağın sürekli çocukla bir şey yapmalısın, öğretmelisin, etkinlik aktivite vs.lerine esir düşünce, bu bakış açısını İslami yönde değiştirme eğilimi başlıyor bu kez de. Bakın Müslüman instagram annelerine. Ve çıkartılan onlarca eğitim kartlarına(!). Hepsi yine kapitalizmin bir oyunu ama muhafazakar versiyonu. Olay o kadar çetrefilli değil oysa ve çoğu gerekli de değil. Dahası Peygamberi bir metot hiç değil. Biz çocuğumuza küçüklük çağlarında yaşantımızla örnek olacağız dedik ya tıpkı Peygamber(s.a.v.)’in yaptığı gibi, büyüdükçe de namazını, surelerini, Kuran okumasını öğreteceğiz. Bunlar için milyarlarca materyale ihtiyacımız yok ki. Ama etrafta o kadar görsel var ki, internette satışı olan ya da fuarlarda karşılaşılan, albenisi yüksek ve gereksiz!

İğneyi de çuvaldızı da kendimize batırmamız gereken bir mevzudur bu İslam ile yaşamak. Çünkü biz, ne kadar iyi bir Müslüman olursak, sadece kendi çocuklarımıza değil etrafımızdaki insanlara da o denli örnek oluyoruz. Ve bu din, halka halka böyle yayıldı işte. Tek gayemiz gerçekten Allah’ın rızasını kazanmak, verdiği çocukları emanet bilip ahirette onlardan hesaba çekileceğimizden korkmak ve bu şuur ile yaşamak olmalı. Pedagojik açıdan çok yanlışlarımız olabilir çocuklarımız büyürken, geçmişimiz pişmanlıklarla dolu. Çünkü onlarla birlikte büyüyoruz, olgunlaşıyoruz ve her bir çocukla anneliği daha iyi anlıyor, geçmişe dönüp baktığımızda yargılayabiliyor, eleştirebiliyor, doğruyu yanlışı görebiliyoruz. Fakat din olgusu, yanlış ve hata kabul etmiyor. Bakın çocukluk anılarında camide kendine kızıldığı için bir daha camiye gitmeyen ve namazı bile terk eden insanlara… Bakın baskıyla dini bir hayata zorlandığı ve örtündüğü için, eline geçen ilk fırsatta yaşantısını aksi yöne çeviren kadınlara… Allah korkusu ile donanıp, Allah seni yakar sözü yüzünden Yaratıcı ile arasında sevgi bağı kuramayıp, bu durumun kendisini asi kıldığı gençlere… Kendisi çarşafla gezdiği halde yanında açık seçik kızları olan kadınlara bakın… Ben insanların irşadı için uğraşırken evimi ihmal etmişim diyen vaiz ve vaizelere bakın…

Allah biz insanları kendisine kulluk etmemiz için yarattı, tek isteği bu. Bize bunca nimetleri veren Allah’ın başıboş bırakacağını sanmıyorduk değil mi bizi? Elbette bir hesap günü olacak ve büyük küçük demeden yaptığımız her amel karşımıza dikilecek. Ve bunların içinde en büyük pişmanlık ve hasret, evlatlar da olabilir ya da en büyük göz aydınlığı, cennete vesile olan evlatlar da olabilir. Hangi tarafı tercih ederiz?

İslam’ı tek bir dala indirgersek orada hata etmiş oluruz. İslam, bir Müslümanın içeceği suyu bile kaç yudumda ve nasıl içeceğine dair ona yol gösteren, bütün hayatını kapsayan bir dindir. Bu nedenle, hayatımızın her anında İslami bir bilinç ile hareket etmezsek, namazlarımızı kılıyor ama aralarda televizyondaki abuk subuk programları ya da aşk temalı gayr-i ahlaki dizileri izliyorsak, çocuğumuzu ikna edebilmek için küçüklüğünden beri yalana başvuruyorsak, karı-koca arasında gayr-i İslami bir ortam bulunuyorsa, çocuklarımızın izlediği şeyleri kontrol etmiyorsak, belli bir yaştan sonra erkek çocukların yanında giyim kuşamımıza dikkat etmiyor ya da o çocuğu kendi kadın ortamlarımıza sokuyorsak, kızlarımızı o daha küçük diye yarı çıplak gezdiriyor ve denizlere girerken özellikle tesettür algısına dikkat etmiyorsak ve sayıp sayamayacağım daha bir sürü şey…hayatımızda yer alıyorsa, çocuğumuzun namaz kılıyor, dua-sure biliyor olması bizi yanıltmasın. Biz İslami mihenk taşı haline getirememişiz demektir hayatımızda…

Allah’ım, bizi, evlatlarımızı ve onların neslinden gelecek olanları sırat-ı mustakim’den ayırma… Amin…

EV OKULUMUZ