Annemi çok seviyorum. Babamı belki daha fazla seviyorum. Ama en çok babamdan iki tokat yediğim o güzel günü seviyorum. Evet tokat yediğim o gün çok güzeldi. O zaman çok zoruma gitse de, ağlasam da, yıllar sonra en sevdiğim günlerin arasına ekledim o özel günü…
13 yaşındaydım henüz… Özellikle babam; ablam ve benim namazımızı çok sıkı takip ederdi. Kıldığımızda mutlu olur ama aksatırsak celallenirdi.
Bir kış günü, babam yine bizi sabah namazına kaldırdı. Üşendim ve abdest almadım. Babam abdest aldın mı diye sorduğunda “Aldım” dedim. Babam yalan söylediğimi anlamıştı. Yüzündeki o hiddetli ve endişeli ifadeyle omzuma iki okkalı tokat attı ve şunları söyledi: “Şunu bilin ki; Siz namaz kılmazsanız, her hangi bir konuda yalan söylerseniz benim gözümde zerre kadar kıymetiniz yok. İslami çizgiden ayrılırsanız, benim evladım değilsiniz”
O gün babamın bana verdiği kulak küpelerinin, önemli derslerin kıymetini yıllar sonra çok daha iyi anladım. O gün babam bana, namazın ne denli önemli bir husus olduğunu öğretti. Bazı konularda hoşgörünün geçer akçe olmadığını, Allah rızası için atılan bir tokatın da çok değerli olabileceğini belletti. Belki o sabah bana acıyıp namaza kaldırmasa ve o hadise vuku bulmasa ben bugün namazın kıymetini anlamayacaktım.
Geçtiğimiz yıllarda babam bu hadiseyi bana hatırlatıp, attığı o iki tokat için özür diledi. “Yanlış yapmışım kızım” dedi. Babamın ellerini öptüm öptüm… “Babacığım Allah senden razı olsun” dedim. “Sen bana o gün en güzel hediyeyi verdin…”
Şefkat tokatı denilen şeyin, o gün yediğim iki tokat olduğunu şimdi daha iyi anlıyorum.
Çok bilmiş pedagoglara, psikologlara hadiseyi anlatsam, büyük ihtimalle babamı suçlarlar. Dayağın eğitimde yeri olmadığını falan söylerler. Bende dayakçı bir eğitime karşıyım. Namaz için çocuklarıma vurmadım. Babam da dayakçı bir insan değildi zaten. Babam inandığı davanın adamıydı… Babamın davası İslam’dı… Anne ve babası çocukken ve gençken sadece namaz kıl deyip geçtiği ama üzerinde durmadığı için onlara her zaman içerlenirdi. Hâlâ da “Keşke onlar da namaz konusunda bize baskı yapsa, hatta dayak atsalardı. Şimdi çok namaz borcum var” deyip üzülür..
Şimdi siz düşünün bakalım; Çocuklarınız büyüse sizi çok sever mi? Çocukken onlara yaptığınız her muameleyi hayırla yad eder mi?
Diyelim ki, çocuğunuzu İslam bilinciyle yetiştirmediniz, siz namaz kılmıyorsunuz ya da namaz kılsanız dahi çocuğunuza öğretmediniz veya üzerinde durmadınız. Fakat gün geldi, 25, belki 30 yaşlarında çocuğunuz hidayete erdi. O gün geçmişte kılmadığı namazlar bir dağ gibi ağır gelecek omuzlarına, ömür boyu bir pişmanlık yaşayacak. Namazla ilgili ayetleri, hadisleri okudukça üzüntüleri artacak, içten içe size kızacak, öfke duyacak. Acıyıp namaza kaldırmadığınız her sabah namazı için kinlenecekler belki size…
Ya da çocukluk resimlerini sanal ortamlarda başkalarıyla paylaştınız çocuğunuzun. Kızınızın mayolu resimlerini sevdiklerinizle paylaşırken onun fikrini sormadınız veya ilerisini düşünmediniz. Fotoğrafları yabancılarda gördü. Belki pedofili hastası birinin telefonuna kaydedildi o resimler…Herkes beğendi, siz mutlu oldunuz… Peki ya çocuğunuz büyüyünce bundan mutluluk duyacak mı? Büyüyüp hidayete erse, belki yüzünü dahi göstermek istemeyecek ve çocukluk resimlerinin dahi başkalarıyla paylaşılmasına öfkelenecek…
Rabbimiz subhanehu ve teala:
“Ey iman edenler! Kendilerinizi ve ailenizi yakıtı insanlarla taşlar olan o müthiş ateşten koruyun!” (Tahrim Suresi, 66/6) Buyuruyor.
Akleden insanlar için ne dehşetli bir ayet. Yakıtı odun, kömür veya benzin değil; insanlar ve taşlar olan bir cehennem. Hiç sönmeyecek olan ve korkunç ateşi insanlarla alevlenen bir cehennem…
Allah size bir evlat bahşetmemişse imtihandasınız. Fakat evlat veya evlatlar bahşettiyse çok daha büyük bir imtihandasınız.
Çocuklarımıza karşı olan vazifelerimiz, sadece yedirip içirmek, markalı giydirmek, son model telefonları ellerine vermek, en iyi okullarda okutmak mıdır? Kaliteli bir insan ve kul olmaları için sadece bunlar yeterli mi?
Pırıl pırıl, tertemiz fıtratlı çocuklar bizim değil, bize Allah’ın bir emanetidir. Onlar ahiret yatırımımızdır. İslam’ın boyasıyla boyadığımız çocuklar bizim hazinelerimizdir.
Yakup Aleyhisselam oğullarına: “Oğullarım! Allah sizin için dini (İslam’ı) seçti; o halde sadece müslümanlar olarak ölünüz” (dedi). (Bakara: 132)
Lokman Aleyhisselam’da oğluna şöyle öğüt veriyordu: “Yavrucuğum! Namazı kıl, iyiliği emret, kötülükten vazgeçirmeye çalış ve başına gelenlere sabret!” (31/Lokman/17)
Allah’ım bana hep seni anlatan, namazı geciktirsem, senin rızan için hiddetlenen, namaz kıldım diye yalan söylediğim o gün benden iki tokatı esirgemeyen babamdan, O’na destek olan anneciğimden razı ol. Attığı iki tokat karşılığında Babama ve beni o gün kayırmayan anneciğime firdevs cennetinin ortasında bir köşk nasib eyle… Amin
Cahide Sultan
Cok güzel bir yazi yazmisssiniz,benide yaptigim bazi yanlislarla yüzlestirdi Allah sizden razi olsun
Cahide ablacığım,
Yazınız harika. Sosyal çevremde çok gördüm başı kapalı ama İslami gerekleri yerime getirmeyenleri. Evli ama öylesine evli. Bir hırs uğruna çocuk dünyaya getiriyor. O çocuk bencil içi huzursuz oluyor. Ne güzel demişsiniz ileride o evlat sizi sevecek mi? Çok iyi bir üniversitede okudum. Üniversitede bir oda arkadaşım vardı imam hatip çıkışlı, sizin gibi bir ailede yetişmiş, küçüklükten beri namaz kılar, oruç tutarmış. Bu arkadaş önce başını açtı, sonra namazı bıraktı bir gün ailesi perişan halde odayı aradı kızımızı bul dedi. Bir çok kişiyi telefonla aradım ona ulaştım gece bir ev partisinde çıktı annesi hastanelik olmuştu. Size ne kadar şanslısınız demişler bu kızında öyle bir ailesi vardı tam tersi sonuçlar doğurdu. Bu şans değil sizin nefsinize hakim olmanız Cahide hanım. Kimse kendiyle sizi kıyaslamasın. O kız ile odamı değiştirdim. Ben onu uyardım inşallah ahirette karşıma çıkmaz. Herkesin hayatı farklı. Ama lütfen doğurmuş olmak içim çocuk dünyaya getirmeyin ona islamı terbiye İslami ahlâk sevgi saygı kendine güven bunları verebilecek misiniz? Sadece başı kapalı islamla başka alakası olmayanlar, sadece cumalara giden babalar; size sesleniyorum yarın çocuklarınız ya hayatı anlamlandıramaz ve bunalımlara girerse? Intihar ederse ya ahlaki terbiye almadığı için zina ederse? İslami siz yaşayarak ona göstermediğiniz için , ona anlatmadığınız için, ona sevdirmediğiniz için ya yalan söylerse birilerinin hakkına girerse haram para kazanırsa? Cennet ucuz değil cehennem ise lüzumsuz değil. Keşke diyorum cahide hanım siz ve eşiniz çocuk yetiştirmek üzerine kitaplar yazsanız sizin mayanızda sevgi var sevgi olunca suladığınız çiçek güzel açar yetiştirdiğiniz evlat hem size hem vatana hem onun üzerinde hiçbir hakkı olmayan insanlara faydalı olur, yaptığınız yemek leziz olur. Size eşinize böyle evlatlar yetiştirdiğiniz için teşekkür ederim. Yazılarını hep okurum, oradan biliyorum bazı şeyleri. İnşallah Rabbim anneliğin babalığın hakkını verebilecek insanlara bunu nasip eder….
Cahide hanim nekadar şanslisiniz.keske öyle bir ailem olsaydi.bende anneyim şimdi yapabiliyormuyum hayir.çok üzülüyorum halime eşime.çünkü islamdan çok uzak yaşıyoruz.sadece başim kapali onun dışında islamin gereklerini yapmiyorum.şeytandan uzak duramiyorum nefsime yenik düşüyorum.çocuklarima iyi anne olamiyorum.çok aciyorum kendime cok.esimde öyle.rabbim yardim et bize.