İMTİHANDAYIZ!

İMTİHANDAYIZ! (Bir Dost’tan)

Belki rastlamışsınızdır böyle kimselere,belki de o kimse sizsinizdir.
Allah size mal-mülk verir ve siz bunu Allahın sizi sevdiğine,O’nun sevgili
kulu olduğunuza yorarsınız ya…
Bunun verdiği sevinçle gurura kapılıp kendinizi bir şey sanarsınız ya…
Zamanla o malın,mülkün yalnız size ait olduğuna kanaat getirip o maldan en ufacık bir sadakayı da fakire,miskine,yetime,akrabaya
vermekten kaçınırsınız.Çünki Rabbiniz sizi seçmiş,sizi bu refaha layık görmüş ya…

Bütün bu sebeplerle elinizde olanlara sımsıkı sarılırsınız ya…

İşte meselenin iç yüzü öyle değil!Okuyalım mı,Rasulullah sallallahu aleyhi
va sallemin dilinden ibret dolu o kıssayı?…

Ebu Hureyre (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu
vesselâm) buyurdu ki:

“Benî İsrail’den üç kişi vardı: Biri alatenli, biri
kel, biri de âma. Allah bunları imtihan etmek istedi. Bu maksadla onlara
(insan suretinde) bir melek gönderdi. Melek önce alatenliye geldi. Ve: “En
çok neyi seversin?” dedi. Adam: “Güzel bir renk, güzel bir cild, insanları
benden tiksindiren halin gitmesini!” dedi. Melek onu meshetti. Derken
çirkinliği gitti, güzel bir renk, güzel bir cild sahibi oldu. Melek ona
tekrar sordu: “Hangi mala kavuşmayı seversin?” “Deveye!” dedi, adam. Anında
ona on aylık hamile bir deve verildi.

Melek: “Allah bunları sana mübarek
kılsın!” deyip (kayboldu) ve kelin yanına geldi. “En ziyade istediğin şey
nedir?” dedi. Adam: “Güzel bir saç ve halkı ikrah ettiren şu halin benden
gitmesi” dedi. Melek, keli elleriyle meshetti, adamın keli gitti. Kendisine
güzel bir saç verildi. Melek tekrar: “En çok hangi malı seversin?” diye
sordu. Adam: “Sığırı!” dedi. Hemen kendisine hamile bir inek verildi.
Melek: “Allah bu sığırı sana mübarek kılsın!” diye dua etti ve âmanın
yanına gitti. Ona da: “En çok neyi seversin?” diye sordu. Adam: “Allah’ın
bana gözümü vermesini ve insanları görmeyi!” dedi. Melek onu meshetti ve
Allah da gözlerini anında iade etti. Melek ona da: “En çok hangi malı
seversin?” diye sordu. Adam: “Koyun!” dedi. Derhal doğurgan bir koyun
verildi.” Derken sığır ve deve yavruladılar, koyun da kuzuladı. Çok
geçmeden birinin bir vadi dolusu develeri, diğerinin bir vadi dolusu
sığırları, öbürünün de bir vadi dolusu koyunları oldu.

Sonra melek, alatenliye, onun eski hali ve heyetine bürünmüş olarak geldi ve: “Ben fakir
bir kimseyim, yola devam imkânlarım kesildi. Şu anda Allah ve senden başka
bana yardım edecek kimse yok! Sana şu güzel rengi, şu güzel cildi ve şu
malı veren Allah aşkına bana bir deve vermeni talep ediyorum! Ta ki onunla
yoluma devam edebileyim!” dedi. Adam: “(Olmaz öyle şey, onda nicelerinin)
hakları var!” dedi ve yardım talebini reddetti. Melek de: “Sanki seni
tanıyor gibiyim! Sen alatenli, herkesin ikrah ettiği, fakir birisi değil
miydin? Allah sana (sıhhat ve mal) verdi” dedi. Ama adam:” (Çok konuştun!)
Ben bu malı büyüklerimden tevarüs ettim!” diyerek onu tersledi. Melek de:
“Eğer yalancı isen Allah seni eski haline çevirsin!” dedi ve onu bırakarak
kel’in yanına geldi. Buna da onun eski halinde kel birisi olarak göründü.

Ona da öbürüne söylediklerini söyleyerek yardım talep etti. Bu da önceki
gibi talebi reddetti. Melek buna da:”Eğer yalancıysan Allah seni eski
haline çevirsin!” deyip, âmaya uğradı. Buna da onun eski hali heyeti üzere
(yani bir âma olarak) göründü. Buna da: “Ben fakir bir adamım, yolcuyum,
yola devam etme imkânı kalmadı. Bugün, evvel Allah sonra senden başka bana
yardım edecek yok!

Sana gözünü iade eden Allah aşkına senden bir koyun
istiyorum; ta ki yolculuğuma devam edebileyim!” dedi. Âma cevaben: “Ben de
âma idim. Allah gözümü iade etti, fakirdim (mal verip) zengin etti.
İstediğini al, istediğini bırak! Vallahi, bugün Allah adına her ne alırsan,
sana zorluk çıkarmayacağım!” dedi. Melek de: “Malın hep senin olsun! Sizler
imtihan olundunuz. Senden memnun kalındı ama diğer iki arkadaşına gadap
edildi” dedi (ve gözden kayboldu).” [Buhârî, Enbiya 50, Müslim, Zühd 10,
(2964).]

Müslüman kardeşim! Sen de imtihandasın. İster fakir ol,ister zengin! Sağlığın
yerindeyse imtihandasın.
Evladın varsa  imtihandasın! Bu gün yiyecek bir lokma ekmeğin varsa
imtihandasın!.
Sana verilenler Allahın mülkü! Allah seni de sınar bir gün! Allah senin de
karşına birini çıkarır muhakkak!

“Siz muhakkak malınız ve canınızla imtihandan geçirileceksiniz.”Ali İmran
186

Allah bizi imtahanlardan geçe bilen ,razı kaldığı kullarından etsin!Amin.

BİR DOST