Ümmetin Ölmüş Çocuklarına

Şam’da bulursunuz onlardan birinin mezarını. Rojava’da bir başkasını. Bir diğerini Myanmar’da. Bir başkasını Gazze’de. Birini Beyrut’ta. Bir diğerini Doğu Türkistan’da…

İsimleri yoktur. Bir toplamın içinde ve rakam olarak ifade edilirler. ‘Bugün Gazze’de 2’si çocuk 8 kişi öldü’ denir ya bazen haber bültenlerinde. Hah işte. O iki çocuktan biri olurlar.

Bu çocuklar ölürler. Mütemadiyen ölürler. Durmaksızın ölürler.

Bu çocukları Amerika’nın son teknoloji silahları öldürür, Siyonizmin füzesi öldürür, geri zekâlı bir diktatörün kurşunları öldürür, kendini Allah’ın yegâne temsilcisi zanneden kimi gerzeklerin bombası öldürür, açlık öldürür, hastalık öldürür.

Kimsenin umurunda bile değillerdir. Zaten eğitimsizdirler. Yoksuldurlar. Hem dünya oldukça kalabalık bir yerdir. Kaynaklar az, insan sayısı fazladır. Biraz nüfus planlamasının iyi olacağı kanaatini taşıyan uzmanlara göre istatistiksel birer baş belasıdırlar.

Bu çocuklar ölüp dururken…
Mesela bu çocuklara yardım götürmeye çalışan bir kurumu ‘terörist’ ilan etmeye çalışan ve sizinle aynı yöne secde ettiğini iddia eden birileriyle karşılaşırsınız. ‘Bunu böylece iddia etmeye İsrail bile sizin kadar cüret edemiyor’ dediğinizde, o pis sırıtışlarını yüzlerine oturtup ‘ne yani’ derler, ‘benden başkasının var olmasını niçin önemseyeyim ki?’

Mesela bu çocukları savunduğunuz için size ‘romantik İslamcı’ diyen birileri vardır. ‘Çocuklar ölmesin demenin nesi romantik ulan ibiş?’ diye sorduğunuzda, gözlerini belertip ‘bizi dinleseydiniz bunlar başınıza gelmezdi. Hakikatin tek ve değişmez sahibi biziz’ derler.
Continue reading →