Kadın olarak belki de zamanımızın çoğunu ev işlerine ayırıyoruz. Sabah uyandıktan sonra ev toparlamayla başlayan işler, arada kesintiler olsa da akşama kadar devam ediyor. Bazen bunaldığımız “Yeter artık” dediğimiz zamanlar elbette oluyor. Tekdüzelik, aynı işleri tekrar tekrar yapmak insana kimi zaman bıkkınlık veriyor.

Temizliğe ayırdığımız vakit, eşyalarımızın çokluğu ve çeşitliliğine bağlı olarak uzayıp kısalabiliyor. Mobilyalar, küçük ev aletleri, halılar, sehpalar, perdeler arttıkça temizlenecek, tozu alınacak yerler de çoğalıyor. Sade bir tül ve güneşlik, perde olarak bize yetecekken, farbası, her zaman kenarda duran renkli perdeler, boncuklu püsküller işimizi daha da güçleştiriyor. Banyolarda bile çeşit çeşit aksesuar var ve hepsinin ayrı ayrı temizlenmesi gerekiyor. Yani ne kadar çok eşya, ıvır zıvır, o kadar çok temizlik ve zaman kaybı oluyor…

Müslüman pis olamaz. Beş vakit abdest alınan, namaz kılınan bir ev illaki temiz olmak zorundadır. Fakat ölçüyü kaçırdığımız zaman, hem kendimiz hem de aynı çatıyı paylaştığımız insanlara hayatı zindan ederiz.

Çok sevdiğim ama titizliğinden huzursuz olduğum bir komşum vardı. Gününün belki yarısı yerden küçük tüy, kırıntı toplamakla geçiyordu. Evi süpürürken asıl süpüren kısmı çıkarıyor, boru kısmıyla evi süpürüyordu. Tuvaletin duvarları, muslukları ıslak mendillerle siliniyordu. Titizlik yüzünden fazla çocuk istemiyor, namazlarını bile sırf bu sebeple kaçırıyordu… Continue reading →