Çocukların Ağlama Krizleri

Çocuklardaki ağlama krizleri pek çok annenin çaresiz kaldığı bir sorun. Çocuk bir şey ister. Eğer anne kabul etmezse, ağlamaya başlar. Anne sus, yeter dedikçe daha da bir iştahlanıp ağlamaya devam eder. Anne çaresiz kalır, ya sussun diye istediğini yerine getirir, ya da baba veya varsa evdeki diğer büyükler dayanamaz; “aman çocuğu ağlatma isteğini yapıver” deyip, bu şekilde çocuğu susturma yoluna giderler.

Bu tarz bir yaklaşım, anlık bir çözüm gibi gözükse de, çocukta başa çıkılmaz bir alışkanlık haline gelir. Her defasında bu durum tekrarlanır ve çocuk istediğini ağlayarak elde etmeye devam eder.

Çocuk eğitimi üç-beş yaşından sonra başlamıyor. Bu eğitim anne karnında başlıyor. Annenin hamileyken tavırlarına dikkat etmesi, stressiz olmaya çalışması çocuğun sakin olmasında büyük bir etken oluşturuyor.

Çocuk doğduktan sonra her acıktığını hissettiği zaman anne bebeği emzirmelidir. İlk önceleri bebek  acıktığını küçük mırıldanmalarla anlatmaya başlıyor. Eğer işe dalıp bebeği ihmal ederseniz, sabrı azalıyor ve ağlamaya başlıyor. Annelerde sanki hep, bebeğin yırtınır gibi ağlamasını bekler emzirmek için.

Bebek  bakarki böyle ağlayınca anne daha kolay geliyor, bundan sonra bu tekniği daha sık kullanır. Beşikteki bir bebekten  bahsediyoruz ve bu bebek bile taktik geliştirmeyi biliyor.

Ve yıllar geçtikçe bu alışkanlık katlanarak devam eder.  Markete gidersiniz; çocuk mutlaka bir şey ister. Önce yok der, çocuk ağlamaya başlayınca insanlara rezil olmamak için isteğini yaparsınız. Bu öğrenilmiş bir harekettir ve buna sebebiyet veren anne ve babalardır.

Bir izleyicim, çocuğuyla ilgili böyle bir sorunu yazıp, sizlerle de paylaşmamı istemiş:

 “Benim huysuz oglum su suralar aldi basini gidiyo
Daha yeni konu gecti hasta evlatlari olan kardeslerimiz var onlar icin cok uzuluyorum cok dua ediyorum onlarin yaninda benim oglum hic ama inan artik dayanamiyorum
Oglum bu aralar iyice huysuzlasti ne soz dinliyo ne hizina yetisebiliyorum kiriyo dokuyo ayni zamanda kardesine zarar veriyo ben dayanamiyorum sabredemiyorum.Sinirleniyorum anlamiyo vuruyorum kiziyorum yok hic bisey anlamiyo istedigi olana kadar agliyo oyleki yarim saat 1 saat aglar dedigini yapmasam aglarken kendinden geciyo titriyo ben ozaman daha da sinirleniyorum inan vurmak istemedigimden agzima en basit sen benim basima belasin ALLAHin belasi diyorum sonra pisman oluyorum kendime kiziyorum ama is isten geciyo
Acaba benmi bilmiyorum yani anlamiyorum istediklerini hep yapsam iyi terbiye edemem ki, terbiye etmeyi gectim tuvalete giderken bile doktugu goz yaslarini kendini yerlere atmasini gorseniz hem yapiyo, hemde “tuvaletim yok” diye nasil agliyo insan kriz geciriyo yaninda herkes “isin cok zor” diyor. “senin oglun cok huysuz” diyor
Birde bu ara yine besigine yatiramiyorum o yuzden de ayni rezillikleri yapiyo en sonunda hem kizip bagirip cagiriyorum basimin belasi deyip besigine savuruyorum
BEN IYI BIR ANNE DEGILMIYIM ACABA
Onu cok seviyorum ama o anda cildirtiyo beni sabredemiyorum
Acaba bu konuyu gundeme getirsen belki benim gibi olanlar vardir bana yardim edebilecek ablalarim vardir ne yapmaliyim evladimin elimde bu kadar harap olmasina dayanamiyorum ayni zamanda bende harab oluyorum ona sinirlendigim zaman vucuduma agrilar giriyo ikimize de yazik
Birde sevgili esim var ne yapsam yaranamiyorum “sen cocuk yetistirmeyi bilmiyosun, hep sen suclusun o cocuk cok akilli” vs bir suru laf ediyo. En cokta “evin pis, temiz degil” sonra “cocuklara bak is kalsin” bir suru laf ne yapmaliyim ne olur yardim et bana ablacim!”

Peki ne yapmalı?

Kendi tecrübelerime dayanarak, çocuklarıma da uyguladığım yöntemleri anlatmaya çalışayım:

1-Çocuğun isteklerine düşünmeden hayır demeyin. Küçük şeyler için inatlaşıp, mücadeleye girmeyin.

2-Makul bir istekse yerine getirin, değilse alternatif sunun

3-Eğer alternatifi de yoksa, neden hayır dediğinizi uygun bir dille anlatın.

4-Ağlamaya başlarsa ilgisini başka bir yöne çekmeye çalışın.

5- Anne “hayır” derken, baba “evet” derse bu kez çocuk babayı anneye karşı kullanmaya başlıyor. Eşler birbirlerine destek olmalı.

6- Çocuk herşeye rağmen ağlamaya devam ediyorsa, “sus, tamam, yeter, ağlama” gibi lafları sakın söylemeyin.

7- Son sözünüzü söyleyip çekilin. Kararlı olun ve bunu çocuğa belli edin. Çocuk ne kadar ağlasa da duymamış gibi yapın. ilgilenmeyin. Seyircisi olmayan bir oyuncu asla rol yapamaz!

8- Eğer etrafa zarar vermeye başlamışsa, yavaşça kolundan tutup bir odaya bırakın ve susana kadar orada beklemesini söyleyin. Kapıyı zorlarsa kitleyin, fakat mutlaka gözetim altında tutun. (bu kısım 3 yaşından sonraki çocuklar için yapılabilir, daha küçük çocuklarda uygun bir davranış değildir)

Emin olun, bir kaç sefer bu şekilde kararlı bir tutum izlediğinizde çocuk bu ağlama krizlerinden vazgeçecektir.

Hiçbirimiz mükemmel değiliz. Zaman zaman hepimiz acziyete düşer, hatalar yapabiliriz. Bu bizim kötü bir anne olduğumuz anlamına gelmez. Önemli olan hatalarımızı farkedip, düzeltme yolunda gayret sarfetmektir…

Cahide Sultan