Gecenin bir yarısı yüreğimde tarifsiz bir buhranla uyandım.Derin dehlizlerin içinde kaybolmuş gibiydim sanki. Aylar, hatta yıllardır yaşadığım iç çekişmelerimin,kendimle kavgalarımın bir sonucuydu belki bu…
Yapmak isteyipte yapamadıklarım,ötelediklerim,hiç gelmeyen yarınlarım,bırakmak isteyip bırakamadıklarım,tutunmak isteyip tutunamadıklarım…Çok şey vardı çoook…
Yaşadığım gelgitlerden yorulduğumu,bedenimin bir neşter ucuyla mütamadiyen deşelendiğini hissettim….
Birden “Şu gecenin karanlığı,ya kabrin karanlığı olsaydı” dedi iç sesim,
Doğru ya, kabir derin ve karanlık,yalnız ve çok sessiz olacaktı değil mi ? Oysa hayatın keşmekeşi,bitip tükenmeyen telaşları hep sonsuz hayatı unutturuyordu bana.Ya şimdi kabirde olsaydım.Toprak üstümü az önce örtmüş olsaydı mesela…
Taşınmalardan sebebsiz bir mutluluk duyarım hep.Bu son taşınma da beni mutlu eder miydi?Yeni ve farklı bir yer diye, ferahlık duyabilir miydim?
İlk günüm,ilk gecem nasıl geçerdi?
Çocuklarım gelir miydi aklıma? Ya da eşim….Hiç bitmeyecek sandığım,bensiz yürümeyecek sandığım işleri kim yapar,kim yoluna koyardı?
Hergün saçını tarayıp okula yolladığım kızımın saçını bu kez kim tarardı?
Evim, eşyalarım,yatağım, sandığım,ayakkabılarım benden sonra kime kalır,kim sahiplenirdi?
Ya pişmanlıklarım…
“Ölen her insan pişman olacaktır” buyuruyordu Rasulümüz.
“Müminlerde mi ya Rasulallah ?” diye soran ashabına,
“Evet,onlar da dudaklarının Allah adıyla ıslanmadığı her an için pişman olacaktır” diye cevap veriyordu.
Müslümalığım geldi sonra aklıma.Ahhh! Bu ne acı bir pişmanlıkmış meğerse.İşlerimin arasına sıkıştırdığım,şöyle uzun uzadıya kılamadığım namazlarım.İşler yetişmez korkusuyla hızlanan secdelerim,rükûlarım….
İşler çabuk bitiyormuş demek,bir nefeslikmiş hepsi…Yok yok, ebedi arkadaşımın kıymetini hiç bilememişim ben.Ona ne çok vefasızlık etmişim.Onunla neden daha çok zaman geçirmedim? Çok samimi olamadım.Halbuki ne çok faydası olurdu şimdi bana.Yan yan bakıp geçmezdi ızdırabıma….
Geri dönesim geliyor!
İçime sindire sindire namaz kılasım,içermiş gibi kuran okuyasım geliyor.Rafta hep gözümün önünde duran kuranım…Her an beni mahsunca süzen kuranım…Ne zaman okuyacak olsam,hep bir engel çıkardı,yapacak birşeyler gelirdi aklıma.Arasıra okuduğum iki sayfayla tüm sorumluluğu üzerimden attım sanırdım…
Geçen gün yüzümde bir sivilceden kalan lekeyi dert etmiştim.Oysa buraya girer girmez,bedende hızlı bir çürüme başlıyor.Toprak ezelden beri beni bekliyormuş sanki.Sıkıyor,sıkıyor…Kemiklerimin kırıldığını,iç içe geçtiğini çıtırtıları duyar gibi oluyorum.Allahım! çok yalnızım korkuyorum…..
Koca bir ömrü nasıl heba ettim.Oysa yapabileceğim ne çok şey vardı…
“Onlar orada: Rabbimiz! Bizi çıkar, (önce) yaptığımızın yerine iyi işler yapalım! diye feryad ederler. Size düşünecek kimsenin düşünebileceği kadar bir ömür vermedik mi? Size uyarıcı da gelmedi mi? (Niçin inanmadınız?) Şimdi tadın (azabı)! Zalimlerin yardımcısı yoktur.”(Fatır suresi 37) Bu ayet dünyadayken beni ne çok etkilerdi.Ama neden gereğini yapmadım?Neden şimdi elimdekiler bu kadar az?
Küskünlüklerim,kızgınlıklarım,kıskançlıklarım,sahip olamadıklarıma hayıflanmalarım…Ne kadar boş,ne kadar gereksizmiş…
Aldırmam sanırdım ama,“Ne derler” sözünü beynime mıhlamıştım sanki.Kınanmaktan çok korkarmışım meğer…
Biliyorum ardımdan iyi konuşan da olacak.”Güleryüzlü, tatlı dilliydi” diyecekler.Bir zaman sıkça,daha sonra arada düşeceğim akıllarına.Ama sonra…En yakınım bile unutacak.Bir arefe,birde bayram günlerinde hatırlanacağım.Yüzüm, sesim unutulacak.Ellerim gözlerim unutulacak….
Tek “O” unutmayacak,ufak tefek yaptığım herşey amel defterimde.Kabir bana mesken,kabir bana kucak,belkide korkunç bir mahzen olacak….
Evim,yurdum,günüm gecem burası artık.Dünyaya açılan bütün kapılar kapandı.Yalnızlık,yapayalnızlık sardı dört bir yanımı.Pişmanlık bana hakim olan tek duygu şimdi…
Saniyelerdir verirsem geri alamam diye tuttuğum nefesi,büyük bir telaşla verdim.Yaşadığıma inanmak için aynaya koştum.Gözlerim kıpkırmızı,yerinden fırlamış sanki.Çok şükür yaşıyorum.Hâlâ zamanım var….
Bir nefeslik bile zamanım varsa en azından bir SUBHANALLAH diyebilirim.Eğer önümde yaşanacak daha uzun yıllar varsa ,neler neler yapılmaz ki şu hayatta…
CAHİDE SULTAN
“Habersiz geleceksin birgün” adlı yazımı okumak için TIKLAYIN!
abla selamunaleykum nasilsin bir yazinizda okumamizi tavsiye ettiginiz kitap isimleri falan vardi nasil bulabilirim bilemedim.yardimci olabilirsen sevinirimAllaha emanet olun..
ilk yorum buraya nasipmiş demek ki… Allah razı olsun…
Ya siz ne güzel düşünmüşünüz giden gelmrzki artik ne kadar pişman olsakta artik çok geç dicekler ke§ke gaflete dalmasak hep uyanik olsak asil mümin uyanik olmaliymis heran.sizi görmesem tanımasamda içimdesize karşi sevvgi olustu yaradani sev yaratandan ötürü.
Allah razı olsun kardeşim. Rabbim bizleri iyi etsin (amin)
Kalplerdeki dünya sevgisini kabir korkusuyla değil Allah aşkıyla kovmaya çalıştığınız yazıları görmek de nasib olur inşaallah.
Değil mi? hiç umutmamamız gereken şeyleri hep unuturuz. Namazlarımız hep dizilerin yada işlerimizin arasına sıkışmıştır. Hep biz de bekleriz silkeleneceğimiz günü ama o gün hep yarın olur. Umarım hiçbirşey için geç kalmamışızdır.
kABIR AZABINDAN ALLAH’A SIGINIRIM…
sELAMLAR
Ahhh Cahidem aaahhh yüreğine parmaklarına sağlık kardeşim aslına bakarsan hepimiz arasıra rabıta yapsak kendimizi mezara girmiş düşünsek ne iyi olur kendimizi kabire ve ahirete hazırlamak için değilmi?
yazın çok güzel yüreğinden gelenleri bizimle daha sık paylaş emi canım
Allah’a emanet ol
günlük telaşelerle ertelediğimiz ne çok şey var hayatımızda
hepimiz bir gün ölümü tadıcaz bunu en çok bir yakınımızı kaybettiğimizde anlıyoruz .Çok güzel bir yazı olmuş duygularınızı ne güzel anlatmışsınız ALLAH razı olsun …
SA.ahh canım benim her zaman yapabilsek ölüm rabıtasını insanın silkelenmesi az yaşa çok yaşa gideceğimiz yer belli RABBİM,yolundan şaşırtmasın nefsimize,şeytana uydurmasın cümlemizi amin sağol paylaşımın için sağol…A.E.O
sELAMUN ALEYKUM GENE BEN cahide ablacım ( samimiyetine inanarak böyle yazdım ) ben hollandada yaşıyorum burda arkadaşlarla haftada bir günde olsa toplanıp kuranımızı okuyoruz sohbetimizi ediyoruz eger iznin olursa yazılarını arkadaşlarada okumak istiyorum ? sevap işiliyecegiz derken hakkını almak istemem izinin olursa haberini bekliyorum..
Aleykümselam Melek,elbette okuyabilirsin canım,izin ne demek.Faydalı olabilirsem ne mutlu bana.Rabbim hatalarımızı görüp düzelmemizi nasip eylesin.
Allaha emanet ol kardeşim.Arkadaşlarına da benden selamlar…
Bu yazıyı herkese okutmak lazım. Okuyunca insanın dünyadan vazgeçesi geliyor ama dışarı çıkıyorsunuz dünya sizi yeniden kucaklıyor.bu dünyadan kopamıyoruz ne yazıkki,başımı örtmeyi çok istiyorum ama seneye yok ondan sonraki sene ya o sene hiç gelmezse, ya şimdi ölürsem Allahın huzuruna böylemi varacağım.Hep insanlar ne der,ya dışlanırsam düşünceleri,öbür dünyada kimse yanımda olmayacak.Allahın huzurunda sadece ben olacam.Allah günahlarımızı affetsin inşallah.İbadetimizi takvamızı artırsın.Amin.
“Kabir ya Cennet bahçelerinden bir bahçe, ya da Cehennem çukurlarından bir çukurdur.” İnşaAllah cümlemizinki Cennet bahçelerinden bir bahçe olur. Yazın çok güzeldi Ablacığım. Rabıta-i mevt gibi olmuş.
Selamün Aleyküm Cahide Abla;
Yaralarıma deva olan bir yazı oldu.İnsanın aklını bir anda başına getiriyor.Son bir haftadır sürekli üzerinde düşündüğüm konu.Nedir canımı sıkan şey deyip kendimi secde de buldum bu hafta hep.Çok eksiğimiz var Rabbim tamamlamayı nasip eder inş.
Hepimizin sık sık böyle nefis muhasebesi yapmamız gerekir diye düşünüyorum,Allah çok merhametli biz elimizden geleni yaparsak inşaallah yüce yaradanımızın engin merhameti bizi karşılayacak.
Benim için dünyadaki en büyük zevklerden birisi namaz,bazen düşünürüm cennete gitsem inşaallah bildiğim kadarıyla orada namaz yokmuş,onsuz ne yaparım…
Hele gece namazı onun tadı bambaşka,hele gökyüzünde mehtap varsa gecenin sessizliğinde Rabbimle baş başa olmak,tarif edilemez bir zevk, bir de gözyaşı nimeti size eşlik ediyorsa bu tadı size kim verebilir?
Hep dua ederim
“Allah’ım namaz nimetini, teheccüd nimetini benden alma,ömrümün son deminde bile abdest ve namazımdan mahrum kılma ,amin”
Her nedense güzel yazınız bana tekrar bunları düşündürdü…
cahide abla sizi çok seviyorum özellikle manevi yönünüz bugün sitede ne değişiklik var diye sizi takib etmeme sebeb bende çok mekan değiştirdim ama hakikaten hep son durak düşüncesine sebeb oldu elhamdülillah inş pişman olmayacagımız bir hayat yaşarız zeynep
Allah razı olsun canım,bende seni Allah için çok seviyorum.
Gönüllerimizi birleştiren Rabbimize hamd olsun…
Duana yürekten amin diyorum Zeynep ciğim…
s.a.
hayırlı geceler ablam.ben de geldim kaç defa bloguna ama mesaj yazmadan geri döndüm.arayıpta senden cevap alamayınca rahatsız etmemek amacıyla aramadım bi daha ama hep uzaktan takip ettim canım.senin aradığından da haberim olmadı,olsa ne yapıp edip arardım.dedimya sen benim kardeşimsin,insan kardeşinden vazgeçebilir mi hiç?dilerim,bundan sonra herşey gönlünce olur.Allah yar ve yardımcın olsun.a.e.o.elay
kabir cennet bahçelerinden bir bahçe,yada cehennem çukurundan bir çukur dur,buyuruyor peygamberimiz. ne evladın ,ne eşin ,ne anne babanın ,ne arkadaşın fayda vermeyeceği kabirde insan yalnız ameliyle başbaşa kalacak.hala toprak dan geldik toprak olacağız diyenler var.cahide hanım Allah razı olsun paylaşımınız için.
Selamun aleykum sizi kısa bir zaman oldu nette tarif ararken bulalı. tarifleriniz çok güzel ama onlar bir yana maneviyatınıza hayran kaldım sizi takip etmedigim zamanlarıma hayıflandım.Bu yazı kendinize mi ait ? içimde yaşayıpda kelimeye dökemedigim hisleri nede güzel yazmışsınız Allah sizden kat ve kat razı olsun sevgiyle kalın allaha emanet olun saygılarımla.
Aleykümselam Melek,
Teveccühlerine layık olabilirim inşaallah.Altında Cahide Sultan yazan bütün yazılar bana ait.Malesef çok sık yazamıyorum ama hemen her yazımı ağlayarak yazıyorum.Yürek yanmazsa kalem oynamıyor anlıyacağın.
Allah cümlemizden razı olsun.Selametle kal kardeşim…
Sevgili Pınar,
İlgin için teşekkür ederim.Yorum yazmak için form doldurmana gerek yok.İsmini yazman yeterli.Allah’a emanet ol…
bu yazıyı sabah gözümüzün ilk gördüğü yere asmamız lazım…
(aslında sizi sürekli takip ediyorum ama şu yorum gönderme formuna sinir oldugumdan pek yorum bırakamıyorum)
Cahide Hanım gercekleri görmek insana çok zor gelsede muhakkak bu yani ölüm bir gün bulacak. ”Her nefis ölümü tadacaktır.” Yazılarınız kadar tariflerinizde mükemmel ALLAH C.C razı olsun…