Sizi en çok ne mutlu ederdi?Günlerce yüzünüzden tebessümü eksik etmeyen ne olabilirdi?Eminim bu çok küçük bir şey olmazdı.Yeni aldığınız arabanız veya eviniz,işinizde kariyer yapmanız,diplomanız olabilir mesela.Ama benim kızım üç gündür ancak bir çocuğun sahip olabileceği kocaman yüreğiyle kendisi küçük ama değeri büyük bir şeye seviniyor neye mi?
İşte bu güzel karta ve kitap ayraçlarına.Bu kartları güzel yürekli,maharetli ve zarif ablası Handenurcuğum göndermiş ona.Yavrum o kadar mutlu oldu ki; Handenur ablasının gönderdiği kartın içinde yazanları dikkatlice okudu.Birde bana okuttu.“Canım Handenur ablam” dedi gün boyu.Bütün gün Handenur ablayla ilgili sorulara maruz kaldım.”Evli miydi,çocuğu var mıydı,bize çok mu uzaktı?” Biz ne zaman ona hediye göndereceğiz?….Sorular,sorular..
İşte bu güzel karta ve kitap ayraçlarına.Bu kartları güzel yürekli,maharetli ve zarif ablası Handenurcuğum göndermiş ona.Yavrum o kadar mutlu oldu ki; Handenur ablasının gönderdiği kartın içinde yazanları dikkatlice okudu.Birde bana okuttu.“Canım Handenur ablam” dedi gün boyu.Bütün gün Handenur ablayla ilgili sorulara maruz kaldım.”Evli miydi,çocuğu var mıydı,bize çok mu uzaktı?” Biz ne zaman ona hediye göndereceğiz?….Sorular,sorular..Kartımızı hangi köşeye,neyin üstüne,hangi çantaya koysak bilemedik.yatarken yastığın altınamı,çekmecenin üstüne mi?Bu düşüncelerle elinde tutarken uyuyuverdi kızım.
Kitap ayraçlarımız hemen bütün kitapların sayfalarını süsledi.Kâh birini taktı,kâh diğerini…
Bir çocuğun kalbinde yer etmek ne kolaymış meğer.İhtirasları,hırsları yok biz büyükler gibi.Çabuk affediyor,çabuk mutlu oluyorlar ve küçük bir hediyeyle bile sizi yüreklerinin baş köşesine koyuveriyorlar.”Canımm Handenur ablam…”